ارزیابی مقاومت نسبی یازده پایه سیب به پوسیدگی طوقه ناشی از قارچ phytophthora cactorum

در سال های 1384 و 1385 میزان مقاومت نسبی یازده نوع پایه رویشی سیب به بیماری پوسیدگی طوقه ناشی از قارچ phytophthora cactorum به صورت فاکتوریل با دو فاکتور نوع پایه های سیب و سال، در قالب طرح کاملاً تصادفی با سه تکرار و چهار گیاه در هر واحد آزمایشی بررسی شد. کلیه پایه ها به جز مربائی به طریق رویشی تکثیر شدند. پس از تهیه زادمایه قارچ، ارزیابی میزان مقاومت پایه های سیب به پوسیدگی طوقه در گلدان هائی که خاک آن ها به طور مصنوعی آلوده شده بود انجام شد. سه ماه پس از مایه زنی، مقاومت پایه ها با اندازه گیری طول زخم در ناحیه طوقه، مساحت شانکر ایجاد شده، درصد حلقه برداری طوقه و میزان مرگ ومیر نهال ها ارزیابی شد. تجزیه واریانس مرکب نشان داد که اثر پایه بر میانگین صفات اندازه گیری شده در سطح احتمال 1% معنی دار بود. پایه mm106 با میانگین مساحت زخم 72/4 سانتی مترمربع، میزان حلقه برداری طوقه33/89 درصد، میانگین طول شانکر 28/5 سانتی متر و 33/83 درصد مرگ ومیر نهال ها بالاترین میزان حساسیت را نشان داد. در مقایسه با این پایه، پایه های m9 ، آزایش و ck1 تا حد زیادی مقاوم و پایه های مربائی و mm111 نیمه حساس بودند. پایه های گمی آلماسی و ck2 نیمه مقاوم و پایه های b9 ، m27 و m26 تحمل نسبی در برابر قارچ داشتند. اثر متقابل سال و پایه بر صفات مذکور معنی دار نبود.